Kristin Van den Eede

De reeks 'Wat blijft' van Kristin Van den Eede is een poging om de tijd stop te zetten en herinneringen vast te houden. De beelden kijken achter het gelaat van de individuen, vervormen hen, redden hen van de vergetelheid. Tegelijk is er steeds het besef dat dit een verloren strijd is. Alles gaat voorbij. De gezichten zijn versteend in de tijd, de verhalen zijn opgeborgen. Wat blijft is een zoektocht naar de schoonheid van het vergankelijke, tijdloos en herkenbaar.

Alle foto's zijn genomen op Allerheiligen, tussen zonsopgang en zonsondergang, op de grootste begraafplaats van Gent, de Westerbegraafplaats. Deze reeks is reeds tentoongesteld op het fotofestival van Pelt (BE) en het Head On festival in Sydney (AUS).

website: http://kristinvandeneede.com

Kristof Vande Velde 

The ever-present

Nadat ik een vijftal jaar drukke straten opzocht om het ‘bepalende moment’ te proberen vangen, die fractie van een seconde waarin alles net juist is, maak ik mijn sluitertijd nu vaak langer om de tijd zijn tijd te laten. Deze beelden zijn genomen in 2019, op de eerste van mijn trage reizen, in Zuid-Frankrijk. Ik heb ze pas vorige maand voor het eerst gezien. Het hoeft allemaal niet meer zo snel te gaan. Wanneer je er even bij stilstaat, wordt het duidelijk dat het bepalende moment blijft duren.

Gaël Maleux

Lichamen worden gebeeldhouwd, getoond en verkocht. Waarom hebben we het gevoel dat we zo ver van onze sensaties, van onze waarnemingen met onze lichamen afdwalen?

Ik wilde de beweging, de huid, de perceptie herontdekken; ik wilde deze alledaagse lichamen ontmoeten: de metselaar, muzikant, verkoopster, advocaat, werkloze of zakenman, bourgeois of proletariër, voorbij elke kaste, elk geslacht... een bevoorrecht moment met elk... om deze plek in volledige veiligheid te creëren... elkaar ontmoeten, praten, zo eenvoudig. Iedereen de keuze bieden uit drie muziekstukken; drie muziekstukken waarbij alles is toegestaan. Een hoek van de kamer, één enkele lamp, één enkele kleur, geen kleren, en ik, 4 meter verder, in het donker, toegelaten en luisterend, die dit moment buiten de tijd vastlegt. Vandaag kun je deze momenten zien waarin gewone mensen de barrières hebben doorbroken.

Ron Chiers

"Voir la vie en rose" - Het leven rooskleurig zien - is het franse equivalent van de engelse uitdr

ukking "To see Life through Rose-colored Glasses" - Het leven door een roze bril zien. Wat zoveel betekent als de wereld bekijken op een geïdealiseerde, naïeve en geromantiseerde manier. Geïnspireerd door Edith Piaf, en ook vandaag brandend actueel.

Pieter Walcarius

Unknown Pleasures is een reeks zwart wit analoge collages die voor zelfinterpretatie vatbaar zijn. Zelfverdediging, familiaal geweld of gewoon fysiek contact? Iedereen heeft ongekende genoegens, soms zijn deze aangenaam en soms onaangenaam. Dit is wat ons verschilt van mens tot mens.